Að læra að leggja áherslu á orð. Undirstrikaðu orðin og athugaðu sjálfan þig.
Sumir foreldrar fóru út að uppskera rúg og báru barnið sitt á þreskivelli. Þeir settu það í skurðinn og byrjuðu að skera það sjálfir. Þau hafa þegar lokið við að skera rúg, foreldrarnir eru að fara til sonar síns. Þegar þau komu sáu þau að ástkær sonur þeirra var farinn, tvö börn lágu í hans stað. Foreldrarnir grétu og fóru með þau heim. Bæði ólust upp falleg og sterk eins og eikar.
— Nú, systkinabörn, skal ég gefa þér ókeypis hest og folald.
Synir söðluðu hesta sína og riðu á brott. Hann reið og reið að vegamótum. Og þar óx þykkt eikartré. Einn segir:
- Stingdu skóflunni undir berki eikartrésins. Þegar við komum í skyndi og drögum þyrninn úr börknum, mun sá sem er blóðugur verða fyrir ógæfu.
Og fór sína leið. Einn var á hestbaki, það var þegar farið að dimma. Hann sér lítið ljós í fjarska. Hann reið upp og bað um vistarveru. Hann var samþykktur. Hann stendur upp og lítur - hundurinn hans er farinn. Eftir að hafa rétt sig upp hélt hann áfram að hjóla aftur og aftur fór að dimma fyrir honum. Hann sá eldflugu, bað um nótt. Hann var samþykktur. Þegar hann stendur upp sér hann að hnakkurinn er orðinn að steini. Og hann ríður áfram aftur. Nótt er komin, hann sér ljós. Þegar hann kom þangað bað hann um gistingu. Hann var samþykktur. Þegar hann stóð upp sá hann að hesturinn hans var orðinn að steini. Og loks varð hann sjálfur að steini. Annar bróðirinn reið af langri ferð sinni og reið upp að eik þessu. Þegar hann kom, dró hann sablena úr berki. Hann sér að skyrtan hans bróður síns er blóðug. Síðan steig hann á hest sinn og reið þessa leið þar sem bróðir hans hafði riðið. Hvolpurinn hans hljóp fyrstur og hljóp í fyrsta húsið. Hvolpurinn hljóp inn í skúrinn og byrjaði að gelta. Bróðir horfir á hvolp bróður síns breytast í stein. Svo tók hann vírsvipu, hitaði og byrjaði að berja nornina. Segir:
- Opnaðu hvolpinn, ég ber þig ekki aftur!
Nornin opnaði hvolpinn, hestinn og bróðurinn. Báðir bræðurnir sneru glaðir heim.
